#سرمایه‌داری_بحران

" به بهانه گیر کردن لقمه‌ای در گلونباید خوردن را متوقف کنیم."

این تیتری بود که در رومه صدای مردم چینپس از کشتار میدان تیان‌آن‌من منتشر شد؛ کشتاری که تلفات فراوانی داشت و در پیاعتراض به مشکلات اقتصادی شکل گرفته بود.

اعتراضات میدان تیان و کشتار پس از آن مانعحرکت حکومت نشد؛ و نکته اصلی دقیقا همین‌جاست که حاکمیت چین با این رویداد مانندبرنجی که در گلو پریده برخورد کرد و ت‌های خود را هم‌چون گذشته ادامه داد.

حال این رویداد چه نسبتی با زمان کنونی دارد؟با یک سوال می‌توان روشن‌تر به وقایع نگریست:

آیا در زمان حال می‌توان کشتن چند هزار نفر رابه پریدن دانه‌ی برنجی در گلو تشبیه کرد؟ خیر! چرا که تبعات فراوانی خواهد داشت؛پس چطور می‌توان از بحرانی که درآن قرار داریم جست؟ آفرین، با ایجاد بحرانی تازه؛بحرانی که با از بین بردن نیروهای فرسوده و باز کردن دروازه‌های شیوع قرار است امکان‌هایتازه‌ای برای‌مان فراهم کند؛ بحرانی که می‌توانیم #سرمایه‌دار آن باشیم و جهان رابا آن به چالش بکشیم.

حال که تکنولوژی پیشرفت کرده، دیگر نباید ازسلاحی که به چشم می‌آید زیاد بهره برد؛ چرا که بلافاصله متهم می‌شوی به جنگ‌افروزی،پس بهتر است آن سلاحی که از اعیان به دور است را شلیک کرد، شلیکی که نه صدایی داردو نه دودو آتشی، اما تا دلت می‌خواهد موج انفجار داردو هدفش فشل کردن هدف است.

یک لحظه به این سناریو فکر کنید که شایدویروس کووید-19 حاصل دست‌رنج حکومتی باشد که پشت کشتار میدان تیان‌آن‌من قرار دارد،احتمال است دیگر. شاید.  

#سرمایه‌داری_بحران

کرونا با ما چه کرد؟

نقد مستند سو استفاده از جایگاه Inside Job